چاپ

عصرقم- دکتر پریسا ارجمندی در گفت‌‍وگو با ایسنا عنوان کرد: به طور طبیعی همه پدر و مادرها از اینکه از فرزند خود عکس بگیرند و در فضای مجازی به اشتراک بگذارند و خانواده، دوستان و آشنایان آن عکس‌ها را ببیند، لایک و تائید کنند، احساس خوشایندی خواهند داشت، تا اینجای ماجرا در حد برقراری ارتباط، طبیعی است و مشکلی را برای فرزند ما ایجاد نمی‌کند، به شرط آنکه این کار از حد تعادل خارج نشود.

وی ادامه داد: اخیرا یک موج جدید فرهنگی به وجود آمده است که بسیاری از خانواده‌ها دوربین به دست می‌گیرند و از ابتدای صبح تا پایان شب از فرزندانشان عکس و فیلم می‌گیرند؛ حتی گاهی از بچه‌ها در حال عوض کردن لباس هم فیلم گرفته و به اشتراک گذاشته می‌شود که نه تنها میل بچه را به دیده شدن افزایش می‌دهد، سبب می‌شود که این کودکان مفهوم حریم خصوصی را هم درک نکند، کودکی که بدین شکل در معرض دیده شدن قرار می‌گیرد، گاهی نمی‌تواند از خود مراقبت کند.

این روانشناس حوزه کودک عنوان کرد: در واقع کودکی که عریانی برایش طبیعی شده است، ممکن است لمس شدن بدن عریان هم با نگاه کودکانه‌ای که به دنیا دارد، برایش طبیعی و بازی به نظر برسد و از این رو به خطر بیفتد.

وی ادامه داد: برخی دیگر از والدین هم پا فراتر گذاشته و در فضای مجازی برای مقاصد اقتصادی از فرزندانشان استفاده می‌کنند؛ برای مثال خانواده‌هایی که تحت‌تاثیر تبلیغات یک برند لباس کودک، دختر یا پسر خردسال خود را به عنوان مدل لباس کودک در معرض نمایش قرار می‌دهند؛ در واقع با این کار، ناخواسته، در حال آسیب وارد کردن به کودک خود هستند.

ارجمندی در رابطه با آسیب به کودکانی که به عنوان مدل از آن ها استفاده می‌شود، تاکید کرد: یکی از این آسیب‌ها این است که چنین بچه هایی از آنجا که دائم در حال عرضه کردن خود هستند و دائم در حال لباس پوشیدن و ژست گرفتن به سر می‌برند، همیشه در این فکرند که دیگران در حال تماشای آن‌ها هستند، کمترین آسیبی که به این بچه‌ها می‌رسد، این است که در بزرگسالی دچار اختلال شخصیت نمایشی می‌شوند.

اختلال شخصیت نمایشی چیست؟

ارجمندی در رابطه با اختلال شخصیت نمایشی تصریح کرد: طبق کتاب DSM5 که منبع مهم علم روان‌شناسی و روان‌شناسان در کل دنیاست، افراد مبتلا به شخصیت نمایشی، تحریک‌پذیر و هیجانی هستند و رفتاری پر رنگ و لعاب، نمایشی و برون گرایانه دارند و جهان را صفر و صد می‌بینند؛ اما علیرغم رفتار متظاهرانه و پر زرق و برقی که دارند، نمی‌توانند دلبستگی عمیقی را به مدت طولانی حفظ کنند.

این روانشناس حوزه کودک و نوجوان با بیان اینکه علایق و نگرش‌های افراد با شخصیت نمایشی به سهولت تحت تاثیر دیگران یا نقشی که هم اکنون ایفا می کنند، قرار می‌گیرد، گفت: آن‌ها به سرعت با دیگران روابط صمیمانه و پر شور برقرار می‌کنند ولی به سرعت هم خسته می‌شوند و احساس می‌کنند که قدرشناسی کافی از آن‌ها به عمل نمی‌آید.

وی افزود: آن‌ها امکان دارد افرادی مغرور و دمدمی مزاج شوند و دیگر اینکه نیاز شدید آنها به وابستگی سبب می‌شود که خیلی زود به دیگران اعتماد کنند و به راحتی فریب بخورند، مکانیزم دفاعی عمده این بیماران از خود، واپس زنی و تجزیه است، در نتیجه از فهم احساسات واقعی خود و ابراز آن عاجز هستند.

ارجمندی بیان کرد: آن‌ها مانند افراد دارای اختلال شخصیت مرزی ممکن است اقدام به خودکشی کنند، ابهام در هویت و حملات گذرای روان‌پریشی داشته باشند ولی در اختلال شخصیت مرزی این موارد، محتمل‌تر است.

وی با بیان اینکه افراد دارای اختلال شخصیت نمایشی، افرادی هیجان‌طلب هستند، تاکید کرد: این افراد ممکن است با قانون درگیر شوند، به مصرف مواد روی بیاورند یا لاابالی‌گری کنند؛ این بیماران اغلب از احساسات واقعی خود بی‌خبرند و درمان آن‌ها به زمان طولانی نیاز دارد.

این روانشناس حوزه کودک بیان کرد: لازم است که خانواده‌ها با رعایت این نکات مهم و به ظاهر پیش پا افتاده و بی‌اهمیت، مراقب سلامت روح و جسم فرزندان خود باشند.