چاپ

عصر قم - مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با مجتبی ذورانور در پی می آید:
از ویژگی‌های اخلاقی مرحوم آیت‌الله العظمی محفوظی بگویید.
حضرت آیت‌الله العظمی محفوظی هم ذیّ‌ساده داشتند، هم اخلاق خوبی داشتند، هم نفس مهذّبی داشتند، هم انقلابی بودند و به عنوان یک یار انقلاب و امام عمل می‌کردند، و هم شخصیتی اهل معنا و عرفان بودند.
فقه و فقاهت آیت‌الله محفوظی بسیار قوی و قویم بود و روحیات مردمی داشتند. یادم است که در زلزله روبار و منجیل، من یکسری از طلاب را برای کمک به آسیب‌دیدگان و مسائل دفن و کفن شرعی به منطقه برده بودم. کسی به فکر بچه‌ها نبود؛ به همین دلیل من یکسری اسباب‌بازی خریده بودم و با یک ماشین پاترول در سرکشی به روستاها، به بچه‌هایی که در زلزله والدین خود را از دست داده بودند اسباب‌بازی می‌دادم و آن‌ها بسیار خوشحال می‌شدند.
مرحوم آیت‌الله محفوظی از من پرسیدند که چه چیزی در ماشین داری؟ من هم عرض کردم که در کنار سرکشی به طلاب در روستاها، به بچه‌هایی که در زلزله والدین خود را از دست داده‌اند، اسباب‌بازی می‌دهم. ایشان این کار را بسیار پسندید و به من مبلغ سنگینی پول دادند و گفتند: کسی به فکر بچه‌ها نیست، اکیپ‌ها را زیاد کنید تا به آنان هم رسیدگی کنند. ایشان در منطقه مستقر شده بودند و من بخش‌هایی را تمام کرده بودم. آیت‌الله محفوظی گفتند: به بقیه مناطقی که می‌روی، من هم با شما می‌آیم و می‌خواهم این اسباب‌بازی‌ها را دست بچه‌ها برسانم.
لذا آن مرحوم در کنار شخصیت علمی بالا و والا، این‌گونه روحیه‌ی لطیف و اخلاق مردمی داشتند.
با همه این امتیازها، چیزی برای دنیای خود نیندوخت.
بله این‌گونه است. آیت‌الله محفوظی به معنای واقعی معتقد به زهد در دنیا بود؛ آن هم زهد اختیاری. برخی ندارند و زهد آنان اجباری است اما اینکه انسان بتواند، دستش به جایی برسد و زاهدانه زندگی کند، هنر است. لذا زهد مرحوم آیت‌الله العظمی محوظی، زهد انتتخابی، اختیاری و اعتقادی بود.
من به آقازاده‌های ایشان هم ارادت دارم و آن‌ها نیز این طبع را دارند.