چاپ

عصر قم - به گزارش مرحوم آیت الله امینی(ره) خاطره ای از سختی ها و مشکلات طلاب اصفهان در دهه 20 شمسی نقل کرده اند که بسیار قابل تأمل است.
بنابر روایت حوزه، خاطره آیت‌الله امینی از قناعت طلاب اصفهان :
اکثر طلاب در آن زمان از جهت معیشت در مضیقه بودند، اما قانع بودند و آبرومند زندگی می‌کردند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
«ویژگی قناعت و زهد بر طلاب و اساتید حاکم بود» زهد یک ارزش محسوب می‏ شد، به همین جهت مشکلات قابل تحمل بود.
بسیار اتفاق می ‏افتاد که غسل بر طلبه‏‌ای واجب می ‏شد ولی پول حمام نداشت، ناچار می ‏شد در وقت خلوتی در حوض مدرسه و با آب سرد غسل کند.
طلاب قدرت خرید کتاب‏های درسی را نداشتند. کتابخانه‏‌های مجهزی هم در مدارس وجود نداشت؛ گاهی حتی پول خرید نفت برای چراغ روشنایی نداشتند، ناچار برای مطالعه به حجره‌ی دوستانشان می ‏رفتند.
گاه اتفاق می‏ افتاد که در هوای سرد زمستان ذغال و خاکه‌ذغال برای گرم کردن کرسی نداشتند و به جای آن به‌وسیله‌ی پریموس نفتی کرسی را گرم می‌کردند.
گاه اتفاق می ‏افتاد یک شبانه‌روز و احیاناً دو شبانه روز بدون غذا بودند و با صرف مقدار مختصری آجیل یا میوه یا سبزی ارتزاق می‌کردند، ولی گرسنگی خود را حتی با دوستانشان در میان نمی‌گذاشتند.
برای رفتن به وطن و دیدار خویشان و حمل آذوقه کرایه‌ی ماشین نداشتند و غالباً پیاده می‌رفتند!
اکثر طلاب نجف ‏آبادی و سده‌ ای و دیگر بلاد نزدیک، این فاصله را پیاده طی می‌کردند و در برگشتن چون بار داشتند به‌وسیله‌ی الاغ برمی‌گشتند.
فاصله‌ی اصفهان تا نجف‌آباد در حدود 24 کیلومتر است. این فاصله را به اتفاق دوستان پیاده طی می‌کردیم!
شب پنج‏شنبه حرکت می‌کردیم، نزدیک اذان صبح به نجف‌آباد می‏رسیدیم. در مراجعت عصر جمعه حرکت می‌کردیم تا روز شنبه به درسمان برسیم.
حرکت پیاده و دسته‌جمعی نیز خالی از لطف و زیبایی نبود.
منبع: کتاب خاطرات آیت الله ابراهیم امینی، نشر مرکز اسناد انقلاب اسلامی
کد خبر 2055474