بزرگنمايي:

عصر قم - ایسنا /همه ما در مقطعی، پادرد داشته‌ایم. ممکن است ساق پای خود را به صندلی کوبیده باشید یا در عضله ران یا ساق پا دچار گرفتگی شدید شده باشید.
اما وقتی درد پا شدید، مداوم یا غیرعادی به نظر می رسد، داستان متفاوتی است. گاهی اوقات این نشانه یک مشکل فوری است که می تواند بدون درمان باقی بماند یا بدتر شود.
اگر یکی از این نوع دردهای پا را دارید با پزشک خود تماس بگیرید.
دردناک و متورم
اگر ساق پا یا ران شما چنین احساسی داشته باشد، ممکن است به دلیل یک لخته خون به نام ترومبوز ورید عمقی (DVT) باشد. پوست این ناحیه نیز ممکن است به لمس حساس باشد و رنگ آن متمایل به قرمز باشد. گاهی DVT هیچ علامتی ندارد.
مواردی که می توانند احتمال ابتلا به لخته وریدی عمیق را افزایش دهند عبارتند از:
قبلا DVT داشته اید باردار هستید استراحت طولانی مدت در بستر داشته اید بیش از 65 سال سن دارید جراحی جدی داشته اید از روش پیشگیری از بارداری یا درمان جایگزینی هورمون استفاده می کنید سرطان های خاصی داشته باشید از درمان های سرطان خاصی استفاده می کنید لخته خون DVT خطرناک است زیرا می تواند به ریه های شما برود و در یک شریان گیر کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، آمبولی ریه (PE) نامیده می شود.
ممکن است علائمی مانند موارد زیر داشته باشید:
درد قفسه سینه مشکل در تنفس سرفه ای که ممکن است باعث خونریزی شود PE یک اورژانس بهداشتی است و بدون درمان می تواند کشنده باشد.
گرفتگی و خستگی مداوم پا
اگر هنگام راه رفتن این موارد را در ساق پا یا ران خود دارید - و با استراحت بهتر می شوند - ممکن است به بیماری شریان محیطی (PAD) مبتلا شده باشید. این زمانی است که پلاک به تدریج در شریان هایی که خون را به اندام های شما می رسانند، ایجاد می شود. PAD معمولاً روی پاهای شما تأثیر می گذارد.
احتمال بیشتری دارد به PAD مبتلا شوید، اگر:
65 سال یا بیشتر دارید سیگار می کشید چاق هستید کلسترول بالا، فشار خون بالا، دیابت یا نارسایی کلیه داشته باشید بدون درمان، این احتمال وجود دارد که PAD در نهایت باعث بروز مشکلاتی مانند موارد زیر شود:
زخم ها عفونت های جدی درد در حالی که حرکت نمی کنید حتی می تواند منجر به قانقاریا شود حالتی که بافت در حال مرگ است که گاهی منجر به قطع عضو می شود. درد الکتریکی یا سوزش
زمانی که درد مانند این است که از ناحیه کمر یا لگن شما شروع می شود و به پشت یک پا می رسد، ممکن است به دلیل شرایطی به نام سیاتیک باشد. ممکن است موارد زیر را احساس کنید:
درد بیشتر هنگام حرکت، عطسه یا سرفه گرفتگی پا برای طولانی مدت ضعف در پا احساس سوزن و سوزن شدن پا عصب سیاتیک شما طولانی ترین و عریض ترین عصب بدن شماست. از قسمت پایین کمر شما به سمت پاهای شما منشعب می شود.
بسیاری از افراد مبتلا به سیاتیک، گاهی اوقات بدون درمان، بهبودی کامل پیدا می کنند. اما در صورت داشتن علائم سیاتیک همچنان باید به پزشک مراجعه کنید، زیرا بدون درمان، ممکن است عوارضی مانند موارد زیر داشته باشد:
از دست دادن احساس در پای شما مشکلات روده یا مثانه آسیب عصبی دائمی درد شدید ناگهانی
به گزارش «وب ام دی»، درد شدید ناگهانی ممکن است به دلیل یکی از آسیب های جدی در ذیل این مطلب باشد. به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که پای شما بهبود می یابد.
پارگی تاندون آشیل: آشیل شما یک نوار بافت سخت است که ماهیچه ساق پا را به استخوان پاشنه شما متصل می کند. هنگام راه رفتن، دویدن و پریدن از آن استفاده می کنید. اگر آن را به طور جزئی یا کامل پاره کنید، ممکن است درد ناگهانی در پشت پای خود در بالای پاشنه خود احساس کنید. همچنین ممکن است در هنگام پارگی صدایی را بشنوید. پس از آن راه رفتن معمولی برای شما دشوار خواهد بود.
بسیاری از مردم هنگام انجام یک ورزش که شامل پریدن یا شروع و توقف ناگهانی است، آشیل خود را پاره می کنند.
پارگی ACL: رباط صلیبی قدامی (ACL) یک نوار بافتی مورب کوتاه است که به نگه داشتن مفصل زانو در کنار هم و به ثابت ماندن آن کمک می کند. اگر آن را به طور جزئی یا کامل پاره کنید، ممکن است صدای ترکیدن همراه با درد را احساس کنید. زانوی شما ممکن است ناپایدار یا لرزان شود. همچنین چند ساعت بعد، ممکن است متورم شود.
برخی از مواردی که می تواند خطر آسیب ACL را افزایش دهد عبارتند از:
ورزش هایی با توقف های ناگهانی و تغییر جهت پای خود را محکم به زمین بکوبید کاهش سرعت در حین دویدن ضربه خوردن از ناحیه زانو پارگی همسترینگ: یک گروه از سه ماهیچه در امتداد پشت ران هستند که به آنها همسترینگ می گویند. اگر یکی از آنها را پاره کنید یا تاندون پشت ران خود را پاره کنید، ممکن است درد شدید ایجاد کند. این ناحیه ممکن است در عرض چند ساعت متورم شود و پشت پای شما زیر زانو ممکن است در روزهای آینده کبود شده یا تغییر رنگ دهد.
پارگی همسترینگ معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که:
در حال دویدن باشید در حال ورزش کردن با حرکات توقف و شروع زیاد باشید همچنین ورزشکاران نوجوانی که هنوز در حال رشد هستند، خطر بیشتری برای ابتلا به این آسیب دارند.