بزرگنمايي:

عصر قم - به گزارش دفاع‌پرس از خراسان رضوی، آیت‌الله «سید احمد علم‌الهدی» نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی در شانزدهمین جلسه تفسیر آیات قرآن کریم در ماه مبارک رمضان، که به میزبانی حسینیه دفتر نماینده ولی‌فقیه در استان برگزار شد، طی سخنانی اظهار داشت: شانزدهمین آیه از آیات زندگی با آیه‌ها، آیه 96 سوره مبارکه مریم است.
اصولاً انبیا و اولیای خدا به وسیله عشق و محبت به انسان‌ها توانستند آنها را از تمام آلودگی‌های مادی و ماده‌پرستی نجات دهند.
نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی افزود: حضرت خلیل‌الرحمن برحسب اراده و فرمان ذات مقدس حق مأمور شد تا همسر و فرزند نوزاد خود را از سرزمین شامات جدا کند و آنها را از کانون زندگی اصیل خودش که با ساره خاتون بود به نقطه دوردستی تبعید نماید. آنها وقتی وارد ریگستان حجاز شدند و سپس به سلسله کوه‌های صعب‌العبور رسیدند، هنگام غروب در دامنه سنگستان داغ گرفتار شدند؛ درحالی‌که هاجر از منظره این دامنه وحشت داشت به ابراهیم (ع) عرض کرد، هر چه زودتر از این نقطه خارج شویم و خودمان را به نقطه آبادی برسانیم در همین لحظه فرمان الهی صادر شد، ابراهیم این خانم و فرزند شیرخوار را بدون توشه در این سرزمین تنها بگذار و ازآنجا خارج شو.
آیت‌الله علم‌الهدی در ادامه یادآور شد: در همین لحظه ابراهیم (ع)؛ همسر و فرزندش را در این سرزمین تنها گذاشت و سوار بر مرکب شد و رفت. وقتی به بالای کوه رسید به پایین به آنها نگاه کرد و حالاتشان را که دید، دلش برای آنها سوخت، اما باید فرمان خدا را اطاعت می‌کرد و در این امتحان سربلند بیرون می‌آمد؛ لذا تنها می‌توانست برای آنها دعا کند، دست‌ها را به‌طرف آسمان بلند کرد و گفت «خدایا ذریه خود را به این دامنه خشک آوردم تا اقامه نماز کنند تا از آنها انسان‌های بنده ساز از این سرزمین به وجود بیاید و اینجا را کانون بنده‌سازی و اقامه نماز برای تو بکنند؛ خدایا دل‌های بعضی از مردم عاشق اینها شوند».
وی افزود: بنابراین حضرت ابراهیم (ع)، چون می‌دانست که تمام مردم لیاقت عشق ذریه او را ندارند، گفت دل‌های بعضی از مردم عاشق اینها شوند؛ این آیه نیز می‌فرماید «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا؛ کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، خدا برای آنها عشق و محبت مردم را قرار داده است».
امام جمعه مشهد در ادامه با اشاره به کلمه «وُدًّا»، بیان کرد: وُد محبتی است که مانند میخی در دل فرد فرو رفته باشد؛ لذا خداوند می‌فرماید برای کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند می‌فرماید محبت اینها در دل مردم، یک محبت احساسی نیست بلکه محبتی است که همچون میخی در دل‌های افراد فرو رفته است.
عزت و محبت مردم، موهبتی الهی برای بندگان صالح است
علم‌الهدی همچنین خاطرنشان کرد: عمل صالح رفتار اجتماعی و در مقابل عمل فاسد است. این نوع رفتار محقق شد مردم شیفته آن فرد و به او علاقه‌مند می‌شوند؛ اما قرآن می‌گوید کسانی که ایمان آورند و عمل صالح انجام دادند، یعنی بدون ایمان، عمل صالح باعث جذب دل‌ها نمی‌شود.
عضو مجلس خبرگان رهبری همچنین تأکید کرد: ایمان قداست می‌آورد؛ وقتی فردی آلودگی و آلایش‌های نفسانی و شیطانی ندارد و عمل صالح انجام می‌دهد، موجب نزدیکی دل‌ها به او می‌شود؛ لذا شما در زندگانی اجتماعی خود افراد صالح را دوست دارید، حتی اگر خیرات آنها به شما نرسد.
وی یادآور شد: انسان عاقل با یک هدفی کار می‌کند، گاهی کار خیر با نیت مادی صورت می‌گیرد و به دنبال کسب منافع بیشتر از مردم است؛ این خدمت، عشق مردم را جذب نمی‌کند، اما کسی که به نیت عبادت به مردم خدمت می‌کند، محبت مردم را جلب می‌کند.
آیت‌الله علم‌الهدی تصریح کرد: اصل عزت و دل‌های مردم دست خداست، وقتی خدا بخواهد به کسی عزت بدهد دوستی او را در دل‌های مردم قرار می‌دهد و قلب‌های مردم را متوجه او می‌کند؛ فایده این محبت مردم به انسان چیست؟ اگر من، بنده محبوب خدا باشم حتی اگر تمام مردم در مقابل من باشد، تأثیری در زندگیم ندارد.
اُنس با مردم، کلید نشاط و رضایت از زندگی است
نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی گفت: گاهی انسان فکر می‌کند اگر پول و رفاه داشته باشد به آرامش می‌رسد حال آنکه اگر در زندگی اجتماعی اثرگذار نباشد، از خودش بیزار می‌شود و می‌خواهد این زندگی تمام شود. حضور و خدمت در میان مردم باعث نشاط در زندگی می‌شود.
وی افزود: بنابراین ما به این محبوبیت نیاز داریم تا بتوانیم در این زندگی با روحیه و نشاط پیش برویم، در غیر این صورت اگر در کانون نفرت دیگران و خانواده خود باشیم، زندگی برای ما بی‌ارزش‌تر است؛ پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید «اگر کسی می‌خواهد از محبوب‌ترین افراد باشد، بایستی با تقوا باشد».
محبت امیرالمؤمنین (ع) ودیعه‌ای الهی در دل‌های مؤمنان
آیت‌الله علم‌الهدی عنوان کرد: شأن نزول آیه 96 سوره مریم وجود مقدس امیرالمؤمنین (ع) است، ایشان احساس می‌کردند وقتی در شهر راه می‌روند، بعضی‌ها به‌صورت خاصی به ایشان نگاه می‌کنند؛ آن حضرت نگران بودند که در دل‌های مؤمنان ترسی از ایشان وجود داشته باشد لذا وقتی این سخن را به پیامبر اکرم (ص) گفتند، این آیه نازل شد که در دل هر مؤمنی محبت علی (ع) قرار داده شده است؛ همچنین پیامبر اکرم (ص) فرمودند «علی تو را کسی جز مؤمن دوست ندارد و جز کافر و منافق کسی نیست که نسبت به تو بغض داشته باشد»؛ لذا معیار مو من بودن در میان اصحاب پیامبر (ص) دوستی با امیرالمؤمنین (ع) است.
انتهای پیام/