بزرگنمايي:

عصر قم - ورزش 3 /استون اورونوف یکی از ستاره‌های پرسپولیس در شبی بود که آنها علی‌رغم نمایش تحسین‌برانگیز دست خالی جده را ترک می‌کنند.
هنوز بازی در ورزشگاه عبدالله فیصل داغ نشده بود که شاگردان ماتیاس یایسل روی یک کار تیمی و اضافه شدن کسیه از خط میانی به خط هجومی درحالی‌که مسعود ریگی دست از تعقیب هافبک سابق بارسلونا و آث میلان برداشته بود، گل اول در دقیقه 2 وارد دروازه پرسپولیس شد.
با شروع طوفانی‌ای که الاهلی با ستاره‌های بین‌المللی خود داشت، این نگرانی ایجاد شد که پرسپولیس گل‌های بیشتری هم در ادامه مسابقه دریافت کند، اما هر چه از زمان بازی سپری شد، شاگردان گاریدو بر بازی تسلط بیشتری پیدا کردند و به جز دقایقی در نیمه دوم، دیگر این بازیکنان پرسپولیس بودند که نفرات سرشناس تیم حریف را تحت تاثیر خودشان قرار داده بودند.
فشار پرسپولیس روی الاهلی بیشتر از سمت چپ و جایی وارد می‌شد که اوستون اورونوف و میلاد محمدی هماهنگی قابل توجهی با هم داشتند؛ هماهنگی‌ای که به نظر می‌رسد در مسابقات آتی بیشتر و بهتر هم خواهد شد.
در این میان اما بازیکنی که بیش از همه بازیکنان الاهلی را تحت فشار قرار داد، اوستون اورونوف بود که خطری دائمی در سمت راست خط دفاعی عربستانی‌ها بودند.
اورونوف که با گل تماشایی خود از فیفادی شهریورماه به اردوی پرسپولیس اضافه شده بود، با اعتماد به نفسی مثال‌زدنی در زمین مسابقه حاضر شد و هر وقت صاحب توپ می‌شد، با قدرت تکنیکی و حمل توپ بالای خود مدافعین الاهلی را به هم می‌ریخت. 

اوج کار ستاره ازبک پرسپولیس در نیمه اول جایی بود که با استارتی بلند از نیمه زمین سرانجام مدافع راست الاهلی را جا گذاشت، ولی وقتی به محوطه جریمه رسید دیگر رمقی برای اتمام کار خود نداشت. او در نیمه دوم هم یک‌بار دیگر تا آستانه گلزنی پیش رفت که ضربه او به نوک پای مندی برخورد کرد و سپس به بیرون رفت تا سرخپوشان که شب درخشانی را در ورزشگاه عبدالله فیصل پشت سر گذاشتند، در نهایت دست خالی عربستان را ترک کنند.
آنچه مسلم بود اینکه اورونوف در مصاف با الاهلی کابوسی همیشگی برای بازیکنان دفاعی حریف بود و بارها با حرکات تکنیکی خود نظیر نیمه اول که توپ را از میان پاهای بازیکنان حریف عبور داد، آنها را مشغول خود کرده بود، اما در نهایت همواره یک قدم برای تمام کردن کار، ارسال پاس گل دقیق یا زدن ضربه نهایی کم آورد تا پرسپولیس با وجود شایستگی، دست خالی از عربستان به خانه برگردد و البته امیدوارانه به بازی‌های آینده چشم بدوزد.