بزرگنمايي:

عصر قم - به گزارش خبرنگار جماران، مرحوم حجت الاسلام و المسلمین اکبر هاشمی رفسنجانی که از پیشگامان نهضت امام خمینی به شمار می آید و شخصیتی بود که بسیار مورد توجه امام خمینی (س) بود، درباره آشنایی خود با ایشان چنین روایت کرده است:
زمینه آشنایی من با امام از همان سال های اول تحصیل در قم فراهم شد. منزل اخوان‌‎ ‎‌مرعشی، مقابل منزل امام بود.
پیش از آمدن به این منزل هم، با چهره امام آشنا بودم.‌‎ ‎‌ایشان چهره معروف و محترمی در حوزه بودند که هر کس وارد حوزه می شد ـ در ردیف‌‎ ‎‌اولین چهره های معروف پس از آقای بروجردی ـ به زودی ایشان را می شناخت. با‌‎ ‎‌این همه، همسایگی ما با ایشان باعث زمینه آشنایی بیشتری شد. از همان روزهای اول که‌‎ ‎‌امام را دیدم، مجذوب ایشان شدم؛ قیافه ای با ابهت و دوست داشتنی، با منشی جذاب،‌‎ ‎‌این احساس مشترک طلبه های جوان حوزه بود. با برخوردهای مکرر و روزمره حسّ‌‎ ‎‌کنجکاوی، من بیشتر تحریک می شد و در جستجوی بهانه آشنایی بیشتر و بیشتر بودم.‌‎ ‎‌همین حس، انگیزه دوستی با آقا مصطفی شد؛ ایشان طلبه جوانی بودند که به لحاظ دوره‌‎ ‎‌تحصیلی از ما جلوتر، اما آدمی با محبت بودند.‌
‌‌در مسیر رفت و آمد، گاهی با امام یا آقا مصطفی همراه می شدیم و ضمن احوالپرسی‌‎ ‎‌سؤالی مطرح می کردیم، سؤال اخلاقی، ادبی، فکری و... از اینجا اطلاعات خوبی دربارۀ‌‎ ‎‌خانواده و زندگی امام برایمان فراهم شد و جاذبه عمیق تری پیش آمد. سعی می کردم که‌‎ ‎‌قدری همت را بیشتر کنم تا بتوانم در مسیر سؤالاتی مطرح کنم که امام را وادار به جواب‌‎ ‎‌جدی کند. ‌
‌‌ایشان هم ـ چنان که روش همیشگی شان بود ـ پاسخ های کوتاهی می دادند. در اوایل‌ این آشنایی، فاصله هم زیاد بود. ما «سطح»‌‎[1]‎‌ می خواندیم و در سطح شاگردی ایشان‌‎ ‎‌نبودیم. با عشق و علاقه در انتظار روزی بودیم که به عنوان شاگرد، درس ایشان را درک‌‎ ‎‌کنیم؛ البته حضور ما در محل درس به عنوان تماشاچی مانعی نداشت، اما این، ما را‌‎ ‎‌ارضاء نمی کرد. مایل بودیم به صورت جدّی در درس ایشان حاضر شویم. از این تاریخ‌‎ ‎‌به بعد، بیت امام برای من و شماری از دوستان به صورت پاتوق درآمد.‌
‌‌با زمینه هایی که به آن اشاره کردم، من و شماری از دوستان هم مباحثه، به امام نزدیک‌‎ ‎‌و نزدیکتر شدیم، هم در وارد کردن امام به جلوس در ایام عید و عزا نقش داشتیم و هم به‌‎ ‎‌شکلی در گرداندن بیت ایشان و این همه، زمینه ای بود برای آشنایی هر چه بیشتر با‌‎ ‎‌افکار و اهداف امام. ‌
‌‌زمینه هایی هم از قبل داشتیم، از طریق کتاب ‌‌کشف اسرار‌‌ که در پاسخ به بعضی از‌‎ ‎‌منحرفین نوشته بودند و ضمن آن، پرخاشی هم به پهلوی داشتند که برای ما جاذبه‌‎ ‎‌خاصی داشت؛ از دیگران چنین موضع گیری شجاعانه ای در برابر شاه ندیده بودیم. به‌‎ ‎‌این همه، بُعد اخلاقی ایشان را هم باید افزود. ‌
‌‌از نیازهای روحی طلبه ها، درس اخلاق بود. از این نظر هم، امام محور نیرومند و‌‎ ‎‌ممتازی بودند. در فلسفه و عرفان هم، امام چهره پرآوازه ای بودند. ما آرزو می کردیم که‌‎ ‎‌ای کاش ایشان درس فلسفه و عرفان داشت. از نظر سیاسی هم که وضع ایشان روشن‌‎ ‎‌است. با توجه به همه این خصوصیات بود که امام را انتخاب کرده بودیم.‌‎[2]‎
‌‌در حوزه قم کلاس های مشخص و رسمی برای سطوح مختلف نبود. هر طلبه به میل و‌‎ ‎‌تشخیص خود استادی برای هر درس انتخاب می کرد. در درس خارج از درس های آیات‌‎ ‎‌عظام بروجردی، امام راحل، داماد، گلپایگانی و... بهره بردم. البته استفاده های اساسی‌‎ ‎علمی و اخلاقی و فکری را از محضر امام راحل برده ام.‌‎
‌
‌‎ ‎‌‎
1. مقطع سطح یکی از مقاطع درسی حوزه های علمیه است که طلاب علوم دینی در آن مقطع به فراگیری علوم اسلامی و آشنایی اجمالی با مبانی فقهی و اصول استنباط می پردازند.
2. هاشمی رفسنجانی، اکبر؛ دوران مبارزه؛ ج 1، ص 67.
برشی از کتاب امام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی؛ ص 3-4