بزرگنمايي:

عصر قم - خبرآنلاین / عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب به تحلیل محمد مهاجری از اتفاقات سال 88 واکنش نشان داد.
عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب با انتشار یادداشتی، با اشاره به رفع حصر مهدی کروبی، به بررسی اتفاقات سال 1388 پرداخته و نوشته است:
با پایان حصر آقای کروبی، فرصتی پیش آمد تا نگاهی دوباره به اتفاقات سال 88 شود. اتفاقی که بدون تردید نقطه عطف تاریخی بود، به نحوی که پس از آن اوضاع کشور و سیاست مثل گذشته نشد که نشد. گرچه بهتر نمی‌شد، ولی با نهایت تأسف رو به قهقرا رفت. به همین مناسبت آقای محمد مهاجری روزنامه‌نگار خوش ذوق و صریح القلم و مسئول و با هشتگ ابداعی «ماـاصولگرایان» که شفاف‌تر از هر نویسنده دیگرای به نقد سیاست‌ورزی جناح متبوع خود می‌پردازد، یادداشتی را با عنوان «رفع حصر از کروبی، حصر برای احمدی‌نژاد» به بازخوانی اتفاقات آن سال پرداخت و آن را در کانال تلگرامی خود منتشر کرد. 
بازار
بطور خلاصه وی ماجرا را از انتخابات سال 84 آغاز می‌کند و احمدی‌نژاد را ناشناخته‌ترین نامزد از 7 نامزد موجود آن دوره می‌داند که مورد حمایت تندروهای اصولگرا قرار گرفت، و دو جناح اصلی با این تحلیل که هاشمی شانسی ندارد انتخابات را منهای او تعریف کردند و رقابت را میان گروه و یا درون جناح خودشان تعریف کردند بویژه اصلاح‌طلبان که معین را برنده قطعی می‌دانستند. در حالی که اگر معین و کروبی ائتلاف می‌کردند حتی اگر به دور دوم می‌رفتند با هاشمی رقابت می‌کردند و بازی به احمدی‌نژاد نمی‌رسید. 
احمدی‌نژاد با افکار عمومی و طبقات پایین بازی کرد و با جلب حمایت روحانیون رای آورد و خود را نماینده اصیل جریان انقلابی جا زد و چنین جا انداخت که اگر در سال 88 رای نیاورد به منزله سقوط نظام و انقلاب است و از این طریق از جریان اصولگرا و حکومت سهم‌خواهی و باجگیری کرد. در حالی که افراد زیادی از این جریان او را ناصالح می‌دانستند ولی در آن فضای دو قطبی جرات واقع‌گویی را نداشتند. 
در نهایت انتخابات 88 فقط یک برنده داشت و آن احمدی‌نژاد بود. و اصلاح‌طلبان و نظام هر دو باختند. در پایان نتیجه گرفته که احمدی‌نژاد اکنون و پس از 16 سال حتی نزد تندروهای اصولگرا به زشتی شناخته می‌شود و در واقعیت او در حصر است و از حصرکنندگان کروبی و موسوی از این کار باری نبستند.(پایان تحلیل مهاجری)
گرچه تحلیل من از انتخابات 84 و 88 قدری متفاوت است ولی با نتیجه‌گیری کلی آقای مهاجری موافقم که هر دو طرف بازی یعنی جریان اصلاحات و حکومت بازنده اصلی بودند و کلا کشور شکست خورد. علت انتخاب او در دور اول سال 84 قدری شبهه ناک است ولی این مسأله ای را حل نمی‌کند. ایران و حکومت آن پس از آمدن احمدی‌نژاد چنان ضربه‌ای خورد که کمر راست کردن از زیر بار این ضربه وحشتناک اگر نگوییم ناممکن، خیلی سخت است. 
مسئولیت اصلاح‌طلبان در وقوع این رخداد در 84 و تداوم آن در 88 سیاسی و اخلاقی است و مسئولیت حکومت سیاسی و اخلاقی و حقوقی است. آن فاجعه گذشت و حکومت هم متوجه ماجرا شد هر چند اذعان نکرد ولی متاسفانه هنوز در مسیر نادرست ادامه می‌دهد و اصلاح‌طلبان هم چندان توان یا رغبتی به تغییر مسیر ندارند شاید به این دلیل که امیدی به گرفتن پاسخ مثبت از حکومت ندارند. 
رفتاری که با پزشکیان شده است و عملا شعارهای اصلی او را به شیوه‌های گوناگون زمین‌گیر کرده‌اند. شورای نگهبان، مجمع تشخیص، فیلتر بسیار تنگ تایید صلاحیت‌ها، مجلس استصوابی چند درصدی، صدا و سیما و شورای فضای مجازی، سیاست خارجی همگی کمابیش بر طریق گذشته عمل می‌کنند و این بی‌اعتمادی مردم و منتقدین را دامن می‌زند.