عصر قم - مسیر پیشنهادی ما برای یک سفر کوتاه، مسیر قم، دلیجان، محلات، خمین، گلپایگان و خوانسار است و چند منطقه را که می‌شود دید، پیش روی‌تان می‌گذاریم.
احسان ناظم بکایی/ مسیر پیشنهادی ما برای یک سفر کوتاه، مسیر قم، دلیجان، محلات، خمین، گلپایگان و خوانسار است و چند منطقه را که می‌شود دید، پیش روی‌تان می‌گذاریم.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
شمال. این، اولین گزینه خیلی از تهرانی‌ها برای سفر در روزهای تعطیل عید است. این درست که شمال ایران و طبیعت بکر مازندران و البرز، تحسین برانگیز است و هر کدام از جاده‌های فیروزکوه، هراز و چالوس، جذابیت‌های خاص خودشان را دارند، اما یک انتخاب متفاوت می‌تواند تعطیلات متفاوت برای‌مان بسازد.
در روزهای شلوغ نوروز که جاده‌های شمالی، شلوغند و شاید قیمت‌ها از دایره انصاف بیرون رفته باشند، گرداندن مسیر حرکت از شمال به جنوب‌غربی، می‌تواند گزینه خوبی باشد.
مسیری بکر با شهرهایی در فواصل کم در دامنه کوه‌های زاگرس. به نظرتان خاطره انگیز نیست که در مسیری که به 400 کیلومتر هم نمی‌رسد از شش شهر متفاوت عبور کنید، به حرم حضرت معصومه (ع)، خانه امام خمینی(ره) سر بزنید، در گلخانه‌های چند هکتاری محلات نفس تازه کنید، در غار طویل نخجیر راه بروید، آبشارهای خوانسار را ببینید، آتشکده ساسانی نیمور و ارگ قدیمی گوگد را سیاحت کنید.
مسیر پیشنهادی ما برای یک سفر کوتاه، مسیر قم، دلیجان، محلات، خمین، گلپایگان و خوانسار است و چند منطقه را که می‌شود دید، پیش روی‌تان می‌گذاریم. طبیعتا هر گردشگری در مسیری که می‌رود با مکان‌ها و رویدادهای بی بدیل و نویی مواجه می‌شود که ما در اینجا به دلیل کمبود جا، تنها به چند مورد اشاره کرده‌ایم. شما در این سفر، عملا سه استان قم، مرکزی و اصفهان را می‌بینید و با تجربه‌ای خاص به تهران برمی گردید.
تهران به دلیجان: 255 کیلومتر زیبایی آهکی در تاریکی

کافی‌است نام دلیجان بیاید تا اسم غار چال نخجیر هم به دنبالش بیاید. این غار یکی از شگفتی‌های زیبای طبیعت ایران است که موقعیتی عجیب دارد. جایی که خیلی از کوه و دره خبری نیست، اما این غار پرپیچ و خم با نمک‌های قندیلی در قلب زمین پیش رفته است.
چال نخجیر در هشت کیلومتری شرق دلیجان و فاصله سه کیلومتری جاده آسفالته دلیجان- نراق و در دامنه کوه کم‌ارتفاعی قرار گرفته‌است. جاده‌ای که از دلیجان جدا شده و به این سمت می‌رود زیبا و خلوت با خط مستقیم است و جان می‌دهد برای عکاسی و فیلم ساختن. چه کسی فکرش را می‌کرد این غار بر اثر یک انفجار توسط سازمان آب برای جست وجوی آب سر بیرون بیاورد!‌
جالب اینجاست که این غار با قدمت 70 میلیون سال هنوز جزو غارهای زنده محسوب شده و آهک آن زنده و در حال تولید شدن است؛ یعنی اگر بخشی از غار توسط بازدید کننده‌ای دست بخورد و تخریب شود این غار، خودش را ترمیم می‌کند.
95 درصد این غار پوشیده از آهک است و مابقی‌اش از سنگ. غار چال‌نخجیر در سال 1384 توسط سازمان میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.چال نخجیر به معنای گودالی است که در آن شکار می‌کردند و پیش از آن مردم به اسم هوهو این کوه و غار را صدا می‌زدند. در فضای بیرونی غار محوطه وسیعی برای پارکینگ ماشین وجود دارد. دسترسی به ورودی غار آسان است و نیازی به پیاده روی نیست.
چهار طاق ساسانی: این آتشکده خاموش در پنج کیلومتری نیم‌ور به دلیجان و در نزدیکی روستای آتشکوه‌ است. با شهر محلات نزدیک به 13 کیلومتر فاصله دارد. روستای آتشکوه با کمتر از 10 خانوار در شمال این بنا قرار گرفته است. جاده به تپه که می‌رسد ناگهان ستون‌های این بنای دوره ساسانی، چشم را گرد می‌کنند.
در کنار روستا، باغ و رودخانه، این بنای عظیم تاریخی، وصله ای عجیب است. محوطه خلوت و بدون مراقب و نگهبان که ایستادن در میانه ستون‌هایش، حس جالبی دارد. فکرش را بکنید روی این ستون‌ها، سقفی عظیم بوده و حدود دو هزار سال پیش چه برو و بیایی داشته است.
این بنا منتسب به دوره ساسانی است و همین طور که از اسمش پیداست محلی بوده برای روشن کردن آتش. منتها بخت و اقبالش شبیه آتشکده زرتشتی‌های یزد نبوده و خیلی زود فراموش شده است.
از ستون‌های قطور و بلند این بنا پیداست که زمانی این بنا چهار طاق بلند داشته که چون روی تپه واقع شده از فاصله خیلی دور پیداست.
این بنا بدون هیچ محافظ ، نگهبان و حتی شماره ثبتی رها شده است. خودرو تا پای ستون‌های قطور و عظیم آن می‌رود و جان می‌دهد برای عکاسی. توصیه ما به شما این است که فقط تا این بنای چند هزار ساله تخریب نشده به دیدنش بروید شاید این رفت و آمدها تاثیری در ثبت آثار ملی این بنا داشته باشد.

دلیجان به محلات: 30 کیلومتر بیا و مرا ببین!
اسم محلات که می‌آید تصویری از گل و گلخانه جلوی چشم آدم رژه می‌رود. شهری با بلوارهای زیبا که پوشیده از انواع گل‌های فصلی است و ورودی پهن و وسیع. شهر خودش می‌گوید بیا و مرا ببین!
درشمال محلات، مجموعه ای از چشمه‌ها و آبگرم‌ها قرار دارد که خیلی از مسافران به هوای آن به محلات می‌آیند. مجموعه آبگرم و چشمه‌ها در 15 کیلومتری شمال محلات، مسافران را معمولا اینگونه جذب می‌کند که اول به سمت آبگرم می‌روند و تنی به آب پرفایده می‌زنند و بعد راهی چشمه سارها می‌شوند تا در جوار چشمه‌ها و زیر درختان دراز بکشید و از سبکی تن شان، لذت ببرند.
هلند ایران: بعد از صرف ناهار بهترین کار بازدید از گلخانه‌های زیبای اطراف شهر است. تا چشم کار می‌‌کند از همان بلوار اصلی شهر گلخانه می‌بینید تا فاصله چند کیلومتری تمام جاده‌های فرعی این شهر. در واقع مهمترین و اصلی ترین محل درآمد و معاش اهالی محلات، گلکاری است. آن هم اغلب گل‌های گلخانه‌ای و آپارتمانی. تقریبا امری محال است که از این گلخانه‌ها و مزارع گل، دست خالی بیرون بیایید!
در ستایش جزئیات: بعضی اماکن تاریخی ما آن قدر با قدمت و پر جزئیات هستند که از شدت عظمت و بهت آوری، حیرت آورند. نمونه‌اش همین مسجد جامع هزار ساله گلپایگان است که دیدن این حجم از زیبایی و قدمتش، خیره کننده است. این مسجد بزرگ از مساجد مهم تاریخی دوران سلجوقی است. از شگفتی‌های دیگر این شهر، مناره 18 متری هزار ساله است که در برابر عوامل طبیعی مثل زلزله، باد، باران، سرما و گرما تاب آورده و ایستاده است. مناره ای با 64 پله دورانی که در دوران سلجوقی ساخته شده و 80 سال قبل جز آثار ملی کشور هم ثبت شده است.
بوی خوش کباب: اصلا اسم این شهر با گوشت و کباب گره خورده است. ظهرها و شب‌ها در بخش عمده ای از شهر، بوی کباب می‌پیچد. دامدارهای متعدد اطراف شهر و فراوانی گاو و گوسفند که در مراتع حومه شهر جولان می‌دهند، شاهد عینی وفور گوشت، شیر و ماست در گلپایگان است و اصلا برای خیلی از اهالی شهر، غذای بدون گوشت و کباب، معنایی ندارد. به یکی از این رستوران‌ها بروید تا طعم واقعی غذایی را که در همه جای ایران تبلیغ آن را می‌کنند، بچشید. همراه چلوکباب فراموش نکنید که ماست گلپایگان را هم بخورید.
محلات به خمین: 491 کیلومتر آنجا که نشان یار دارد
کل شهر خمین شاید از دو خیابان اصلی بزرگ و متقاطع تشکیل شده باشد که در گذشته باغستان‌های اطراف شهر به بزرگی آن کمک می‌کرد.
خیلی در این شهر، گیج نخواهید شد. کافی است به چند تابلو مرکز شهر دقت کنید تا خانه یا بهتر بگویم عمارت محل تولد و زندگی کودکی امام خمینی(ره) را ببینید. این خانه در ضلع شمالی رودخانه خمین، در محله قدیمی سرپل قرار دارد و سال 75 جزو آثار ملی به ثبت رسیده است.
عظمت این خانه به وسعت و درختان چند صد ساله آن است که تنه هرکدام بی شباهت به ستون نیست. سروهایی اطراف دیوارهای کاهگلی اطراف این خانه را احاطه کرده اند که به خاطر بلندی شان از هر نقطه شهر قابل تشخیص اند.
سر سبزی درخت‌های خانه شاید به خاطر قناتی باشد که از زیر آن می‌‌گذرد. این خانه 150 ساله حدود 2500 متر مساحت دارد و از حیاط‌های تو در تو تشکیل شده است. این عمارت در زمان قاجار ساخته شده و از چوب، گچ و خشت در ساخت آن استفاده کرده اند.
عمارت شامل اتاق‌هایی تخت و یک طبقه است و دارای اندرونی و بیرونی بود که هرکدام به دو حیاط راه دارند. این خانه مجموعا پنج حیاط دارد: حیاط اندرونی، حیاط بیرونی، حیاط دارای شبستان، حیاط موروثی امام و واحدهای ارتباطی و خدمات است.
در هر حیاط یک حوض خودنمایی می‌کند که اصلی‌ترین حوض این خانه که در حیاط اصلی آن قرار دارد معمار خوش ذوقی داشته و آن را به شکل قلب طراحی کرده است. حس خوب این خانه با عکس‌های قدیمی امام و حالت سنتی‌اش را از دست ندهید.